به گزارش فیلم۲۴، سریال تاریخی و بیوگرافی حشاشین معروف به «The Assassins» که محصول کشور مصر، درباره زندگینامه حسن صباح فرمانروای قلعه الموت (قزوین) است.

بیشتر بخوانید: بازدید یک و نیم میلیاردی از برنامه‌های نوروزی و رمضانی

وقایع سریال در بستری تاریخی در قرن یازدهم اتفاق می‌افتد؛ حسن الصباح رهبری گروهی را برعهده داشت که به ترورهای خونین شخصیت‌های سرشناس در آن دوره‌ی تاریخی معروف بودند. حسن الصباح گروهی از فداکارترین پیروان آیین اسماعیلیه را گرد هم آورد؛ گروهی از قاتلان شیعه در کوه‌های ایران و سوریه. آن‌ها قلب پادشاهان و حاکمان را به وحشت می‌انداختند و چندین شخصیت مهم تاریخی را ترور می‌کردند. این سریال ۳۰ قسمتی به کارگردانی پیتر میمی، ساخته شده است.

این سریال دارای خوبی ها و ایراداتی دارد. خوبی های این سریال نوع روایت، قاب بندی درست، جلوه های بصری و نمایشی زیبا، طراحی صحنه، لباس و گریم عالی، انتخاب بازیگران حرفه‌ای و کاربلد و مخصوص همان نقش، بدون هجو و … را می توان از مزایای این سریال نام برد، اما  ایرادات این سریال روایت قصه بر اساس منافع که تا حدودی از واقعیت تاریخی به دور بود و پایان بندی ضعیف بود. همچنین

یکی از مسائلی که حول محور این سریال مطرح شده بود، درباره زبان و گویش شخصیت‌های داستان بود. در وهله‌ی اول که مخاطبان فارسی‌زبان معتقد بودند از آنجایی که این داستان به تاریخ ایران برمی‌گردد، باید با زبان فارسی ساخته می‌شد؛ اما خب از آنجایی که کشور مصر وظیفه‌ی ساخت آن را برعهده داشت، انتخاب زبان عربی به‌عنوان زبانِ کاراکترهای سریال قاتلین، تا حد زیادی منطقی به نظر می‌رسد. اما مسئله‌ی بعدی، گویش امروزیِ شخصیت‌ها بود که مخاطبان عربی‌زبان را هم دو دسته کرده بود. این مجموعه عمدتاً از گویش محاوره‌ای مصری استفاده می‌کرد که برای بسیاری از بینندگان غیرمنتظره بود.

باتوجه به اهمیت تاریخی فرقه اسماعیلیه و دوران به تصویر کشیده شده، مخاطبان اینطور پیشبینی می‌کردند که شاهد گویش قدیمی و کلاسیک زبان عربی باشند. انگار از قدیم اینطور باب شده (حتی در آثار کشور خودمان) که آثار تاریخی، با همان گویشِ قدیمی و کلاسیک روایت شوند و گویش محاوره‌ای امروزی را نداشته باشند. حالا خود پیتر میمی که سازنده‌ی این سریال است، در رسانه‌های اجتماعی به انتقادات درباره انتخاب زبان، پاسخ داده است. پیتر میمی در توضیحات خود به این موضوع اشاره کرد که سریال حشاشین یک درام تاریخی محسوب می‌شود که از رویدادها الهام گرفته است، نه اینکه یک مستند باشد.

وی تصریح کرد از آنجایی که این روایت در میان تعاملات ترکی و فارسی قرار گرفته است و در اصل به زبان ترکی ارائه شده بود، استفاده از گویش مصری را برای این اقتباس مصری توجیه می‌کند. او در صحبت‌های خود، با اشاره به شخصیت‌های تاریخی سریال‌های دیگر مانند وایکینگ‌ها که انگلیسی صحبت می‌کردند یا ویلیام والاس بدون لهجه‌ی آمریکایی، تشابهاتی را ترسیم کرد تا بر آزادی‌های خلاقانه‌اش تأکید کند. هدف این مجموعه ارائه تصویری جذاب از تاریخ است که با تحقیقات گسترده در متون تاریخی کمیاب برای ایجاد یک روایت متمایز ساخته شده است. این سازنده به بینندگان اطمینان داد که سریال به تدریج به کنجکاوی‌های آن‌ها می‌پردازد و مباحثه‌هایی را که سریال جرقه زده است، بیشتر می‌کند؛ چیزی که منجر به افزایش علاقه به تحقیق و بحث تاریخی شد.

از طرف دیگر هم عبدالرحیم کمال، نویسنده سریال The Assassins، دیدگاه‌های خودشان درباره اینکه چرا درباره زبان به چنین نتیجه‌ای رسیدند، به اشتراک گذاشت. پس از گفتگوهای گسترده با پیتر میمی، آن‌ها گویش محاوره‌ای مصری را برای دستیابی به مخاطبان عرب و مصری که بیش از ۴۵۰ میلیون نفر هستند، انتخاب کردند. کمال با تألیف رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه و بیش از ۱۴ کتاب به زبان عربی، مهارت خود را در عربی کلاسیک نمایش داده است. با وجود این، او گویش مصری را به‌دلیل بی‌واسطه بودن، اصالت و سادگی آن ترجیح می‌داد، که به نظر او برای موضوع پیچیده و ظریف سریال مناسب‌تر است.

با وجود تمام این مسائل، این سریال پرخرج و پرهزینه توانسته نمره‌ی ۷.۸ را در سایت IMDB کسب کند. با وجود اینکه اکثر بینندگان (خصوصا مخاطبان ایرانی) این مجموعه را دوست داشتند، اما برخی‌ها هم معتقد بودند که سازندگان این سریال دقت تاریخی بالایی به خرج ندادند و چندین نقطه از داستان، نادرستی‌های تاریخی دیده می‌شود؛ که باز هم صحبت‌های میمی که بالاتر عنوان شد، این موضوع را توجیه می‌کند که این سریال، صرفا از رویدادهای تاریخی الهام گرفته است و اصلا قرار نبود یک مستند باشد. علاوه‌بر حسن صباح، ما در این سریال با شخصیت‌های مهم دیگری مانند عمر خیام و نظام‌الملک هم برخورد می‌کنیم.

علاوه‌بر زبان و گویش عامیانه، یکی از اشتباهاتی که حسابی صدای بیننده‌ها را درآورده، معماری اسلامی مساجدی است که در شهر اصفهان نشان داده می‌شود؛ در آن برهه زمانی، مساجد باید با معماری دوران سلجوقی به تصویر کشیده می‌شدند درحالی‌که معماری مساجد نشان داده شده، مربوط‌به معماری مغول هند است. در ادامه‌ی این بحث، موضوع گلدسته‌های مساجدی که در قاهره هم نشان داده می‌شود، به میان می‌آید؛ معماری و طراحی‌ای که از این گلدسته‌ها به مخاطب نشان داده می‌شود، به قرن یازدهم تعلق ندارد. اما خب با وجود تمام این مسائل، باز هم سریال الحشاشین، به‌شدت مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت و در کمتر از ۲۴ ساعت، چیزی حدود یک میلیون بار دیده شد.

نکته جالب این سریال پرداختن به سه شخصیت بزرگ ایرانی از جمله خواجه نظام‌الملک طوسی، عمر خیام و حسن صباح است که هر کدام را برخلاف سیر داستان کلی، شخصیت تک تکشان را درست و بر اساس تاریخ نشان می‌دهد.

در آخر این سریال مصری تماما به تاریخ و شخصیت های ایرانی میپردازد که متاسفانه ما خود به تاریخ و شخصیت های بزرگ خود نمی پردازیم.